Katoxican at Kahirapan.

Katoxican.

Ngayong araw na to, 8am-6pm ang sched ko. Walang break. Okay lang naman... Nasasanay na rin ako. :) Pero maraming mishaps ngayong araw na to. I missed the Ph Ch 37 Lec quiz. During Pharm 109 Lab (Microbiology), di ko natapos sagutan yung answers to questions. At 2 out of 4 specimens lang ang nakita ko under the microscope. Sa Pcog 50 Lab at Pcog 50 Lec lang ata ako nakabawi. Hehe. Oh well, sabi naman ni Sir Glenn, may pag-asa pa. :)

Promise, magaadvance akong magsagot ng pre-lab reports during Christmas break. Hehe. Para naman it'll be just like breezing through January, February, and March.

Gusto ko talagang magpunta ng Cebu ngayong Pasko. Please, Christmas gift nyo na sakin. :D Bakit ko ba gusto dun? Maraming dahilan... Pero siguro ang pinakaimportante ay maraming dried mangoes at danggit dun. May peyborits. Hehe. Joke lang. Isa lang yon sa mga dahilan. Pero gusto ko dun kasi hindi pa ko nakakapunta dun. Hindi pa ko nakakatravel mag-isa. Gusto kong magliwaliw. Gusto kong magbakasyon. At maraming akong gustong makita at puntahan dun. Simpleng kahilingan ngayong Pasko, sana'y matupad. Ang kulit ko lang. Minsan nga, the thought of going somewhere else this December is the only thing that keeps me going. Gusto kong mag-escape... into a place where nobody knows me. Tipong I want to get lost somewhere. Maganda sa Cebu... Puro numbers ang destination ng jeeps dun. Hehe. Di ko rin alam kung bakit... pero hindi pangalan ng lugar ang nakalagay sa destination plates nila. (Yan ay ayon sa aming maid at sa aking 2 kaibigan na magpinsan...) Ayon... gusto ko na talaga magbakasyon.

Pero hindi pa pwede. Kasi may Kuwento Concierto 2 pa ng AKKAP. (Nood kayo! :D May tickets ako!) May Lantern Parade pa sa Diliman... May exchange gifts pa with blockmates and friends. And there are really so many more things to look forward to.

Pero pinakanamimiss ko sa lahat ay ang superfriends ko. Di ko na sila lagi nakikita eh. Alam nyo yung feeling of loneliness? Malamang. Pero yung feeling na may mga oras na di ka na mapakali dahil matagal mo na silang hindi nakikita, nakakausap, nayayakap, nakakakwentuhan, etc.? Yung feeling of emptiness? Yung feeling na ang hirap kapag wala sila kasi pag andyan sila, alam mo at sigurado kang may nagmamahal at sumusuporta sayo. Basta... yung sense of security na andyan lang sila. Sana makita ko na ulit sila... I want to spend even just 1 day with them. As in whole day... just like what we used to do. I miss those times.

Kahirapan.

Well, alam nyo na. Pero it looks like there will be a bright future. Sana... sana...

And amidst everything... Kagandahan.

Maganda pa rin ako. Haha. Joke lang. :P Smile!